بزرگنمايي:

پیام سپاهان - شهید حاج محمدعلی زمانی تنها رئیس اداره آموزش و پرورش شهید در ایران است. او معلم روستا شد تا همه بتوانند از نعمت خواندن و نوشتن بهره‌مند شوند. او به کمک چند نفر از دوستان خود مشغول ساختن خانه برای افراد بی‌خانمان روستایی شد.

به گزارش ادارۀ اطلاع رسانی و روابط عمومی اداره کل آموزش و پرورش استان اصفهان، شهید حاج محمدعلی زمانی در سال 1323 در شهرضا در خانوادهای متدین و مذهبی و شهیدپرور به دنیا آمد و پس از دریافت فوق دیپلم به استخدام آموزش و پرورش درآمد و معلم روستا شد تا همه بتوانند از نعمت خواندن و نوشتن بهره‌مند شوند.
او تنها رئیس اداره آموزش و پرورش شهید در ایران در جنگ تحمیلی است و علاوه بر اینکه خود به طور مرتب از ابتدای جنگ تا زمان شهادت بین شهرضا و جبهه‌ رفت و آمد داشت تعداد زیادی از دانش آموزان، معلمان و دبیران را تشویق به رفتن جبهه کرد که تعداد شهدای دانش‌آموزی و معلم قابل ملاحظه است.
از ویژگی‌های شهید زمانی کمک به مستمندان و نیازمندان بود. هزینه زندگی تعدادی خانوده بی‌سرپرست را پرداخت می‌کرد و به کمک چند نفر از دوستان خود مشغول ساختن خانه برای افراد بی‌خانمان روستائی می‌شد. 
شهید زمانی سومین شهید خانواده که بعد از شهید عبدالرحیم و محمد حسین که او نیز مدتها در جبهه به سر می برد و در تصادف جان خود را از دست داد، محسوب می‌شود. به کار خود فوق‌العاده علاقمند بود، زودتر از همه کارمندان سرکار خود حاضر و دیرتر از همه از اداره خارج می‌شد.
در آغاز انقلاب در ترتیب دادن تظاهرات و راهپیمایی‌ها علیه رژیم شاه و همچنین توزیع بیانیه‌ها و نوارهای سخنرانی‌های حضرت امام(ره) نقش بسیار مؤثری داشت.
شهید زمانی معلمی مخلص، مدیری با تدبیر و سیاست، پدری مهربان برای فرزندان خود و دانش‌آموزان و برای همکاران برادری بزرگتر بود در نامه‌هایی که از جبهه برای خانواده می‌فرستاد به همسر خود می‌گوید در هیچ حالتی از یاد خدا غافل مباش، کلامتان ذکر خدا باشد. از خدا طلب می‌کنم به شما صبر جمیل و اجر جزیل عنایت فرماید. 
پس از سربازی به دانشسرای عالی راه یافت و فوق دیپلم گرفت. در 22 سالگی به استخدام آموزش و پرورش درآمد و معلم روستا شد. شهید زمانی با آموزش کلاس اول تدریس را شروع کرد و تا ریاست آموزش و پرورش دهاقان، آران و بیدگل و سپس ریاست آموزش و پرورش شهرضا پیش رفت.
به عنوان بسیجی در جبهه حضور یافت و سرانجام بیست و سوم تیر 1367، در آبادان بر اثر اصابت ترکش شهید شد. پیکر پاکش پس از تشییع در گلستان شهدای شهرضا آرام گرفت. برادرش عبدالرحیم نیز شهید شده است.
بسیاری از آموزگاران این سرزمین در راه حفظ خاک، وطن و ایمان و ناموس و باورهای زیبا از جان خویش گذشتند و در طول زندگی بابرکت خویش، راه انسانیت را به شاگردان خود آموختند و حتی پس از شهادت نیز آموزگار راه عشق و ایثار شدند.
انتهای پیام/